Η διάγνωση έγινε πρώτη φορά το 2001 όταν νοσηλεύτηκε σε νευρολογική κλινική. Η ίδια όμως αρνήθηκε τόσο να το δεχτεί όσο και να το αντιμετωπίσει με αποτέλεσμα να μείνει πολλά χρόνια χωρίς βοήθεια.
Αρχικά, η Carey πίστευε ότι βιώνει μια σοβαρή διαταραχή του ύπνου. Το διαζύγιό της και η περίοδος μετά από αυτό την έκαναν να ζητήσει βοήθεια. "Μέχρι πρόσφατα έζησα στην άρνηση και στην απομόνωση με συνεχή φόβο πως κάποιος θα με εκθέσει», είπε στο περιοδικό. "Ήταν πολύ βαρύ φορτίο και δεν μπορούσα να το συνεχίσω άλλο πια. Ζήτησα και έλαβα θεραπεία, έβαλα θετικούς ανθρώπους στη ζωή μου και άρχισα πάλι να κάνω όλα όσα αγαπώ, να γράφω τραγούδια και μουσική».
«Το στίγμα δεν χρειάζεται να σας καθορίσει και αρνούμαι να του επιτρέψω να με οριστεί ή να με ελέγξει» δηλώνει περνώντας ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα.