«Αδιαφορώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ». Ο μεγάλος Μάνος Χατζηδάκις δεν το έλεγε για να το… πει. Το έλεγε γιατί το πίστευε. Αδιαφορούσε για τη δόξα, όσο κι αν αυτή – ολοένα και περισσότερο – τον κυνηγούσε, τον περιστοίχιζε, του δινόταν απλόχερα. Αδιαφορούσε τόσο πολύ για εκείνη, που πέταξε… κοτζάμ βραβείο Όσκαρ στα σκουπίδια. Κυριολεκτικά! Μοναδικός, ιδιοφυής, αεικίνητος, ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 23 του Οκτώβρη του 1925. Γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι από τον Μύρθιο Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου και της Αλίκης Αρβανιτίδου από την Ανδριανούπολη.
Η μουσική του εκπαίδευση ξεκινά σε ηλικία τεσσάρων ετών και περιλαμβάνει μαθήματα πιάνου από την αρμενικής καταγωγής πιανίστρια Αλτουνιάν. Παράλληλα, εξασκείται στο βιολί και το ακορντεόν. Από το 1957 ξεκινά μία περίοδος έντονης δημιουργικής δράσης. Ο Χατζιδάκις συνθέτει ασταμάτητα για το θέατρο και τον κινηματογράφο, όπου το έργο του γνωρίζει μεγάλη δημοσιότητα, ενώ παράλληλα γράφει πολλά σημαντικά μουσικά έργα.
"Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις."