Εάν απαντήσεις «ναι» σε παραπάνω από δύο ερωτήσεις, τότε είσαι θύμα της συνήθειας του συναισθηματικού φαγητού.
Συνεχίζεις να τρως ακόμα κι αν είσαι χορτάτη;
Τρως ενώ έχεις και διάφορες άλλες ασχολίες (βλέπεις TV, δουλεύεις, μαγειρεύεις κτλ);
Τρως πολλά σνακ αλλά προσπερνάς τα κανονικά γεύματα;
Αγνοείς το συναίσθημα της πείνας ή «ξεχνάς να φας»;
Δεν έχεις αίσθηση της μερίδας, απλά τρως ό,τι υπάρχει στο πιάτο σου;
Νιώθεις ενοχές απέναντι στο τι τρως, κριτικάρεις τις επιλογές σου, χωρίζεις τα φαγητά σε κακά και κακά;
Τι μπορείς να κάνεις πρακτικά;
Άρχισε να σκέφτεσαι όταν τρως, να είσαι παρούσα στη διαδικασία κατανάλωσης τροφής. Τρώγε αργά και μάσα καλά. Το να βάλεις κάποιους διατροφικούς κανόνες και να προσπαθήσεις να πειθαρχήσεις σε αυτούς είναι μια άσκηση αυτοσυγκράτησης και ψυχραιμίας.
Να σκέφτεσαι πως η τροφή δεν είναι επιβράβευση μιας και δεν είσαι σκυλάκι που του δίνουν μπισκότο όταν κάθεται φρόνιμο. Η τροφή επίσης δεν καλύπτει άλλου είδους κενά, απλώς τα κατευνάζει προσωρινά.
Μην κρύβεσαι από τα συναισθήματά σου. Υπάρχουν πράγματα που σε αγχώνουν και σε ζορίζουν, πράγματα στην καθημερινότητά σου που ζητούν μια επίλυση. Κράτα ένα ημερολόγιο διατροφής. Κατάγραψε, πέρα από το τι τρως καθημερινά, και το πώς νιώθεις κάθε μέρα.
Αναρωτήσου «Θέλω να το φάω αυτό απλά και μόνο επειδή το βλέπω;». Το να φας ένα muffin δεν είναι απαραίτητα κακό, το να συνηθίζεις να τρως ένα κουτί όμως, κρύβει άλλα…